Het Latijn heeft geen lidwoord zoals bijvoorbeeld het Nederlands (de, het) of het Oudgrieks (ho, hē, tó), en dat vond de 16de-eeuwse humanist Julius Caesar Scaliger prima. De grootse taal van Rome kon het makkelijk stellen zonder dat pietluttige woordje. Toegegeven, het kan soms nuttig zijn om aan te geven dat je een specifiek object op het oog hebt: “Ik heb het boek al gelezen”—namelijk dat boek waarover we aan het praten waren en geen random ander boek. Dat gezegd zijnde: om deze bepaaldheid uit te drukken heb je helemaal geen lidwoord nodig, zo opperde Scaliger. Je kan in plaats van “de slaaf” evengoed zeggen “slaaf die je kent”. De betrekkelijke bijzin “die je kent” volstaat en je hebt totaal geen behoefte aan dat lelijke lidwoord!