Τα ΦΥΤΑ ξεκίνησαν την δράση τους το 2012 ως post-punk «μουσικό ντούο», δημιουργώντας DIY ψηφιακούς δίσκους, τους οποίους παρέχουν δωρεάν στο fyta.bandcamp.com. Στις συνεντεύξεις τους εμφανίζονται ως μυστηριώδεις περσόνες (Φ78 και Φ89) που φωτογραφίζονται με φυτά στα πρόσωπά τους. Στο site τους διαβάζουμε ότι οι δίσκοι τους περιστρέφονται γύρω από μεταφορές της έννοιας της «φύσης», του «φυσικού» και των «φυσικοποιημένων κοινωνικών σχέσεων», με σκοπό να σαμποτάρουν διαχωρισμούς όπως το «παραδοσιακό» και το «μοντέρνο», το «υψηλό» και το «χαμηλό», να καταδείξουν την «αυταρέσκεια του αβαν-γκαρντ καλλιτέχνη» και να κοροϊδέψουν την «λευκή-ανδρική έννοια του ανεκτίμητου καλλιτέχνη-εξωτερικού παρατηρητή». Aν η φυσικοποίηση είναι μία από τις στρατηγικές της ιδεολογίας που καθιστά τις πεποιθήσεις μιας κυρίαρχης κοινωνικής ομάδας «οικουμενικές», τι είναι αυτό που επιθυμούν να αποφυσικοποιήσουν τα ΦΥΤΑ σε καλλιτεχνικό επίπεδο; Και γιατί το κάνουν αυτό τραγουδώντας; Δεδομένου ότι τα ΦΥΤΑ αυτοχαρακτηρίζονται «εννοιολογικοί τραγουδοποιοί», διδάσκοντας μάλιστα τη μέθοδό τους σε ειδικά εργαστήρια, θα εστιάσω στο «εννοιολογικό τραγούδι» ως καλλιτεχνική στρατηγική αποφυσικοποίησης συγκεκριμένων μουσικών «μύθων», που οδηγεί στη δημιουργία ενός αναστοχαστικού, επιτελεστικού ηχητικού-λεκτικού κόσμου.